Die afspraak in mei
In mei stond er een afspraak in mijn agenda met een jonge vrouw, ze kwam voor het eerst in de Holistische Praktijk voor Integrale Reflexzone en Massagetherapie.
Ik had een pot verse kruidenthee gezet, en nog even snel mijn tanden gepoetst. M. was precies op tijd, we schudden elkaar de hand en ik vroeg haar ‘wat kan ik voor je doen’?
Ze wilde beginnen te vertellen, maar zoveel tegelijk dat ze meteen ook weer stil viel. Er kwam een huilbui. Ze vertelde dat haar leven als een chaos aanvoelde, ze had het gevoel dat ze altijd achter de feiten aanliep, ze had problemen op haar werk en haar relatie liep niet lekker. En of ik daar iets mee kon…
Ik heb haar plaats laten nemen op de warme massagetafel, en haar toegedekt. En ben toen haar voeten gaan bekijken.
Wat me als eerste opviel , is dat de voet van de constitutie er vitaal uit zag. Meestal zijn dat mensen die veel vitaliteit en levensenergie bij zich dragen. De voet van de conditie zag er echter vermoeid en leeg uit. En dat geeft tegelijk ook een beeld van het hier en nu. Verder was op beide voeten te zien dat de reflexzones van de zintuigen groot waren en dat het middengedeelte van de voeten ook vrij groot was. Het onderste gedeelte van de voet en de hiel was juist weer erg klein.
Ik heb haar voeten gemasseerd met diverse ontspanningsgrepen en een fijne lavendel-olie waardoor haar ademhaling zakte, haar spierspanning afnam en er zachtroze blosjes op haar wangen verschenen.
In de nabespreking gaf ik aan dat haar voeten hadden verteld dat ze een vrouw was met veel levensenergie en weinig ziek was. Maar dat ze waarschijnlijk het laatste jaar te maken had met piekeren, slecht slapen, geen nee kunnen zeggen en oververmoeid was. Dat ze gevoelig was voor prikkels, dat ze veel indrukken opnam en dat die prikkels ook makkelijk binnen kwamen. En dat ze niet de tijd nam om die prikkels en indrukken een plek te geven, te verwerken. En dat haar voeten lieten zien dat het thema ‘loslaten’ een lastige klus voor haar was.
Na deze samenvatting nam ze een diepe zucht, haar voeten hadden haar haarfijn uitgelegd hoe het zat. Ze had het gevoel dat ik haar beter kende dan zijzelf in slechts één uur tijd, en was blij met de verhelderende en herkenbare vertaling van de signalen die haar voeten lieten zien.
Inmiddels heeft M. een prikkelarme werkomgeving, waardoor ze veel minder moe thuiskomt. Ze is zich nu bewust van het feit dat ze ‘loslaten’ ingewikkeld vindt, dat merkt ze vooral in haar relatie met haar partner. Ze laten elkaar wat meer vrij en dat schept ruimte. Ruimte om zaken te kunnen verwerken, en ruimte om ‘nee’ te kunnen zeggen.
Ze zegt minder te piekeren, en beter te slapen.
